«داستان‌های بلکین» یکی از آثار مهم اوست که در آن، با استفاده از قالب داستان‌های کوتاه، توانسته است ترکیبی از طنز، فلسفه، و نقد اجتماعی را به نمایش بگذارد. این کتاب به‌تازگی با ترجمه بابک شهاب از سوی نشر بیدگل منتشر شده است.
منتقدان و نویسندگان مختلف، از جمله کسانی که پس از پوشکین به ادبیات روسی پرداختند، اهمیت این کتاب را در شکل‌گیری سنت‌های نوین داستان‌نویسی روسی تأکید کرده‌اند. دیمیتری گرونین، منتقد روسی معروف، تأثیرگذارترین ویژگی مجموعه‌داستان‌های پوشکین را، قدرت بی‌مانند او در برقراری ارتباط با عمق احساسات انسانی و تحلیل پیچیدگی‌های درونی شخصیت‌ها تشریح می‌کند و می‌گوید: «او با به کاربردن زبان ساده و بی‌تکلف، به ما این امکان را می‌دهد که در دنیای عاطفی و اجتماعی آن روزگار فرو برویم. داستان‌های بلکین نه‌تنها از لحاظ داستانی جذاب است، بلکه به گونه‌ای با دقت ساخته شده که هر کلمه و هر لحظه آن به‌نوعی مخاطب را به تفکر وادار می‌کند. این اثر یک شاهکار از قدرت خلق موقعیت‌های انسانی است که تا امروز همچنان تازگی و تازگی خود را حفظ کرده است.»
میشل فوکو، فیلسوف فرانسوی نیز در ستایش داستان‌های پوشکین می‌گوید: «در این مجموعه، پوشکین به گونه‌ای با احساسات انسانی و موقعیت‌های پیچیده‌ای که در دل داستان‌هایش موج می‌زنند، برخورد می‌کند که خواننده به‌طور غیرارادی در دنیای شخصیت‌ها غرق می‌شود. هر یک از داستان‌ها، هم از لحاظ فلسفی و هم از جنبه‌های روان‌شناختی، محتوای عمیق و نوآورانه‌ای دارند. پوشکین در این اثر از موانع اجتماعی و طبقاتی زمان خود عبور می‌کند و به بحث‌های اساسی درمورد تقدیر، عشق و مرگ می‌پردازد. این کتاب، همچنان که در نثر روسی ریشه دوانده، تأثیری جهانی دارد و بر تمام فرهنگ‌های ادبی تأثیر گذاشته است.»
بعد از ۱۵۰ سال از انتشار چاپ اول «داستان‌های بلکین» (۱۸۳۰)، هنوز هم با خواننده با خواندن آنها به خودی خود جذب سرزندگی و قدرت شخصیت‌ها می‌شود. پوشکین توانسته است در این داستان‌ها، هم هنر داستان‌سرایی و هم بررسی عمیق طبیعت انسانی را به بهترین شکل ممکن با یکدیگر پیوند دهد. این کتاب تنها یک نمونه از قدرت داستان‌گویی نیست، بلکه یک تحلیل اجتماعی و روان‌شناختی نیز از شخصیت‌های مختلف است. پوشکین توانسته است در این اثر به شکلی ماهرانه در کنار طنز و اغراق‌های دراماتیک، مسائل اساسی زندگی بشر را مطرح کند. این کتاب، همچنان که در تاریخ ادبیات روسی جایگاهی برجسته دارد، در سطح جهانی نیز اثری بی‌نظیر به شمار می‌آید.
مجموعه «داستان‌های ایوان پترویچ بلکین» که توسط پوشکین به نام ایوان پتروویچ بلبکین، شخصیت خیالی‌ای که در مقدمه کتاب معرفی شده، منتشر شده، شامل پنج داستان است که هریک جنبه‌های مختلفی از زندگی انسان‌ها، روابط اجتماعی و اخلاق را بررسی می‌کند. این اثر برخلاف بسیاری از نوشته‌های زمان خود، از پیچیدگی‌های زبان و نثر طولانی پرهیز کرده و به زبانی ساده و بی‌پیرایه روایت می‌شود. به گفته مورخان ادبیات روسی، پوشکین در این کتاب نه‌تنها سبک خاص خود را معرفی کرده، بلکه نشان داده است که می‌تواند در داستان کوتاه نیز به همان اندازه استاد باشد که در اشعار و رمان‌هایش.
«شلیک» داستان نخست مجموعه، یکی از بهترین نمونه‌های تحلیل روان‌شناسی انسانی است. دو شخصیت اصلی داستان، یکی از آنها افسر ارتش است که در جوانی در دوئلی با افسر دیگر کشته شده، و دیگری افسر دیگری است که در همان موقعیت دوئل از ترس جان خود فرار کرده و بعدها در زندگی به‌عنوان یک مرد بی‌جرئت و ترسو شناخته می‌شود. داستان به بررسی مسئله شجاعت، ترس و انتقام می‌پردازد. به‌طور خاص، پوشکین در این داستان نقش تقدیر و تصادف را در سرنوشت انسان‌ها به تصویر می‌کشد. از دیدگاه فلسفی، این داستان یادآور مفهوم «روگاری» (fate) در ادبیات کلاسیک است، مفهومی که در بسیاری از آثار ادبیات اروپایی مانند آثار شکسپیر یا میستراکی از آن استفاده شده است.
در دومین داستان، «بوران»، پوشکین با استفاده از زمینه‌ای عاشقانه و رویدادهای غیرمنتظره، توجه خود را به بازی‌های سرنوشت معطوف می‌کند. این داستان درباره عشق و توفانی است که نه‌تنها در معنای واقعی آن (توفان برفی) بلکه در معنای استعاری آن نیز رخ می‌دهد. داستان به مسئله تصادف، تقدیر و شانس می‌پردازد و درعین‌حال نقب به دنیای درونی شخصیت‌ها می‌زند. در اینجا، پوشکین با دقت و ظرافت نشان می‌دهد که عشق می‌تواند در لحظاتی سخت و پرتنش به وجود آید و حتی در چنین شرایطی، تصمیم‌های انسانی با تأثیرات ناخواسته‌ای همراه باشند.
در داستان «تابوت‌ساز»، پوشکین از طنز سیاه برای بررسی مسائل مرگ و زندگی استفاده می‌کند. این داستان روایتی است درمورد تابوت‌سازی که به شکل عمیق و پیچیده‌ای به مفهوم مرگ و نهایت انسانی پرداخته است. طنزهای پوشکین در این داستان، همراه با پرداختن به مرگ، به‌طرز جالبی مفهومی فلسفی به خود می‌گیرد که به نوعی یک آینه از واقعیت‌های اجتماعی آن دوران است. در اینجا، می‌توانیم تأثیرات نویسندگان فرانسوی همچون بودلر را در زبان و مضمون این داستان ببینیم که در آن، لذت و درد در کنار هم و در رابطه با مرگ به تصویر کشیده می‌شوند.
«متصدی چاپارخانه» درمورد نگهبانی است که در ایستگاهی دورافتاده کار می‌کند و سرنوشت غم‌انگیزی را تجربه می‌کند. او دختر یک افسر را که درواقع از طبقه‌ای بالاتر است، می‌خواهد. داستان پوشکین به نقد ساختارهای طبقاتی در جامعه روسی پرداخته و درعین‌حال، حس انسانی و احساسات عمیق شخصیت‌ها را به تصویر می‌کشد. و در پنجمین و آخرین داستان کتاب، «دوشیزه‌خانم روستایی»، پوشکین داستانی عاشقانه و درعین‌حال اجتماعی روایت می‌کند. دختری از طبقه پایین به‌نام ماریا که عاشق پسری از طبقه بالاتر می‌شود، و درنهایت با مشکلات و چالش‌هایی که بر سر راه عشق واقعی قرار دارد، روبه‌رو می‌شود. در این داستان، پوشکین به دقت نشان می‌دهد که عشق نمی‌تواند به راحتی از میان طبقات اجتماعی عبور کند و به همین دلیل، درون‌مایه‌های داستان ترکیبی از عشق و نابرابری اجتماعی است.
در مجموعه باید گفت که پوشکین در این کتاب به‌خوبی از نثر ساده و بی‌پیرایه‌ای استفاده کرده که درعین‌حال بر عمق مفاهیم تأکید دارد. زبان او روان و روانشناسانه است، و به‌عنوان نویسنده‌ای که در شعر و نثر چیره‌دست است، در این مجموعه نیز داستان‌های خود را با دقت و ظرافتی تمام روایت کرده است.
تأثیرات نویسندگان کلاسیک غربی مانند شکسپیر و ولتر در این مجموعه به‌وضوح مشهود است، اما پوشکین با ترکیب این الهامات با فرهنگ و تاریخ روسی، اثری کاملاً منحصربه‌فرد و متمایز خلق کرده است؛ همان‌طور که ویلیام هازلیت منتقد و نویسنده انگلیسی، می‌گوید: «پوشکین با نثر بی‌نظیر خود، نه‌تنها در ادبیات روسی بلکه در سطح جهانی جایگاهی بی‌مانند را به خود اختصاص داده است. مجموعه‌داستان‌های داستان‌های بلکین، همانند آثار شکسپیر در تحلیل روان‌شناسی انسان‌ها و نقد ساختارهای اجتماعی، به شکلی جذاب و بی‌پیرایه به وقوع پیوسته است. هر یک از داستان‌های این مجموعه، درعین‌حال که به‌وضوح از سبک کلاسیسیسم روسی تأثیر می‌پذیرند، عمیق‌ترین ابعاد انسانی را در درون خود می‌گنجانند. پوشکین به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین نمایندگان ادبیات جهانی، با این اثر گام‌های بلندی در مسیر نوآوری برداشت.»
منبع: ایبنا