| در جایی از نمایش، دوشس در لحظۀ مرگش خواهد گفت: «با این مرگ از همۀ القابم تهی می‌شوم و به شمایل مردمان درمی‌آیم.» و بدین ترتیب جهانِ درباری دنیای باروک را یک‌سر به دوران ما و به سیاست مردم پیوند میزند. همان‌گونه که این نمایش کوشیده است تا از بر اساسِ دوشس ملفی بودن به نمایش «بر اساس دوشس ملفی» بودن تبدیل شود و روزگار خود را در پس دربار سالخوردۀ ملفی بجوید، جایی که درام عاشقانه‌ای بر صحنه‌ای انباشته از جنازه‌ها به تاریخی سراسر هول و هراس پیوند خواهد خورد.
اخبار و مقالات مرتبط با این کتاب: