|      دوران رکود بزرگ و تأثیرات اقتصادی و اجتماعی‌ آن بر جامعۀ آمریکا بستر بسیاری از درخشان‌ترین نمایشنامه‌های آرتور میلر است. در ساعت آمریکایی با خانوادۀ بام همراه می‌شویم تا بار دیگر از بیم‌وامیدهای مردم عادی در بحبوحۀ فروپاشی اقتصادی بخوانیم، از زیرورو شدن زندگی و ارزش‌های اقشار مختلف جامعه در مواجهه با فقر. خانوادۀ بام، که زمانی مرفه بوده‌اند، در تقلا برای انطباق با وضعیت اقتصادی تازه‌شان با دشواری‌های مالی و عاطفی بسیاری دست‌وپنجه نرم کنند. میلر با نگاهی انتقادی و درعین‌حال همدلانه از خلال قطعات روایی مونتاژشده و با بهره‌گیری از موسیقی جز روایتی واقع‌گرایانه می‌سازد که از یک سو کاستی‌های نظام سرمایه‌داری را به باد انتقاد می‌گیرد و از سوی دیگر ستایشگر مقاومت و همبستگی اجتماعی است.

|      در مرثیه‌ای برای یک بانو میلر به‌سراغ بستری خلوت‌تر و صمیمی‌تر از آثار معمولش می‌رود و این بار بیش از نسبت‌های اجتماعی دست روی روابط فردی می‌گذارد. در فضای یک مغازه‌ مردی به‌قصد انتخاب هدیه برای معشوقۀ ظاهراً بیمارش با زن فروشنده وارد گفت‌وگو می‌شود و به‌تدریج بحثی عمیق دربارۀ عشق، مرگ و پیچیدگی‌های روابط انسانی درمی‌گیرد. مرز میان زن فروشنده و معشوق مرد کم‌کم محو می‌شود و گفت‌وگو جنبه‌ای استعاری پیدا می‌کند. میلر با دیالوگ‌هایی موجز و شاعرانه و البته با تکیه بر سکوت و مکث‌های پی‌درپی تصویری عمیق و عاطفی از تردید، تنهایی و آسیب‌پذیری می‌آفریند که بیش از هرچیز بر اشتیاق انسان به درک متقابل و معنادار تأکید دارد.