بهمن فرسی
| بهمن فرسی در سال 1312 در تبریز متولد شد. او پس از رها کردن تحصیل و تجربۀ مشاغل مختلف به استخدام دولت درآمد. فرسی داستان‌نویسی را در کنار نمایشنامه و نقد در همان دوران جوانی آغاز کرد و به آن‌ها پرداخت. نمایشنامه‌های او گلدان (1340)، چوب زیر بغل (1341)، پله‌های یک نردبان (1348)، صدای شکستن (1348)، بهار و عروسک (1344)، سبز در سبز (1344)، موش (1342)، آرامسایشگاه (1356)، سقوط آزاد (1991)، هشت بعلاوۀ یک (1340-1356)، و هویت: مستعار (2005) را شامل می‌شود. فرسی علاوه بر نمایشنامه، رمان شب یک، شب دو (1353) و چندین مجموعه داستان کوتاه را در حد فاصل سالهای 1343 تا 1386 منتشر کرده است. او از سال 1356 در لندن زندگی می‌کند و همچنان به فعالیت‌های خود در زمینۀ ادبیات، نمایشنامه‌نویسی، و تئاتر ادامه می‌دهد.
او اولین مجموعه داستان خود را در سال ۱۳۳۹ به چاپ رساند اما قبل از آن در نشریات مختلفی قلم‌فرسایی کرد که از آن جمله‌اند: ایران آباد، نگین، آشنا، چلنگر، اندیشه و هنر و در روزنامه‌هایی مثل: آژنگ و کیهان داستان‌هایی از او منتشر شد.
بهمن فرسی از همشاگردی‌های دکتر جمشید لایق از هنرمندان تئاتر، تلویزیون و سینما بود که با تئاتر سعدی همکاری می‌کرد و پیشنهاد تشکیل یک گروه تئاتری با علی نصیریان، فریدون فرخزاد، مهدی فتحی و چند تن دیگر را داد که خود فرسی مسئول انجمن هنری و این گروه کوچک تا پایان دورهۀ دبیرستان بود.