|           این کتاب در دو بخش تنظیم شده‌است، در بخش اول، پنج مقاله پیوسته با محوریت آیین‌‌های نمایش آمده‌است؛ با تاکیید بر اهمیت مرگ ـ رستاخیز در آیین‌‌های نمایشی لحاظ می‌کند، این نامتنهایی در مورد مخاطب قراردادن دیگران و هم چنین در عدم توجه به مرگ دیده می‌شود، با توجه به نظر «آلن بدیو»، کلیت جزء ذات سیاست است و نامتناهی بودن از ویژگی‌‌های سیاست به شمار می‌آید؛ و در آخر جمع بندی ای نسبت به روند آیین‌‌های نمایشی ارائه می‌شود. در بخش دوم، سه مقاله به طور منفک لحاظ شده‌است و ایده‌‌هایی را برای تبیین مقولاتی هم چون بقال بازی پیشنهاد می‌کند، به طور کلی این کتاب در نظر دارد تا با بهره گیری از نظریات، نگاه دوباره‌‌ای به مباحثی هم چون آیین‌‌های نمایشی داشته باشد؛ و خوانش دیگری را نسبت به این مباحث مطرح کند.