|      افسانه نجم‌آبادی در اتوبیوگرافی زنان در ایران معاصر جستارهایی را گرد هم آورده تا به این پرسش پاسخ دهد که چرا ایرانیان - خاصّه زن ایرانی - میل و رغبتی به گفتن و نوشتن از «خود» ندارند. کتاب شامل چهار جستار دربارۀ ژانر اتوبیوگرافی یا خودنگاشت و جایگاه زن ایرانی در این قلمروست. این جستارها همچنین می‌کوشند با کاوش در اندک اتوبیوگرافی‌های به‌جامانده از نویسندگان زن پیشگام دریابند آنها از چه نوشته‌اند، چرا نوشته‌اند و چه چیز را ناگفته رها کرده‌اند. همچنین واکنش جامعه را نسبت به اتوبیوگرافی‌های زنان بررسی می‌کنند و نشان می‌دهند که این واکنش چگونه سبب شده زنان بیش از مردان زندگی شخصی خود را پسِ پرده نگه دارند و از نوشتن در این باره بپرهیزند. اما آیا می‌توان در آفرینش‌های ادبیِ همین زنان به‌دنبال ردپایی از زندگی آنها بود؟